بررسی تأثیر نرخ رقیق سازی بر بیولیچینگ اورانیوم در راکتور مخزنی با همزن مکانیکی

در این بررسی از بیوراکتور مخزنی با همزن مکانیکی در شرایط پیوسته استفاده شد. بیولیچینگ اورانیوم از سنگ معدن اورانیوم آنومالی i ساغند یزد توسط باکتری اسیدی تیوباسیلوس فرواکسیدانس، در این بیو راکتور انجام شد. بررسی به منظور تأثیر نرخ رقیق سازی و تعیین محدوده مناسب از آن برای عملیات بیولیچینگ اورانیوم در بیوراکتور مخزنی با همزن مکانیکی در شرایط پیوسته صورت گرفت. آزمایشات در 15 نرخ خوراک دهی مختلف برای دست یابی به بالاترین دبی ممکن در عین عملکرد مناسب باکتری ها انجام گرفته است وتأثیرات متعاقب آن بر پارامتر های فرآیندی مانند بازیابی اورانیوم، غلظت سلولی، پتانسیل محلول و... مورد بررسی قرار گرفت. پایین ترین نرخ خوراک دهی 10cc/hو بالاترین نرخ آن150cc/h بود. تمامی آزمایشات این پژوهش در دمای 2±25درجه سانتی گراد، 2=ph، چگالی پالپ v/w) 15%) ، ذرات سنگ به اندازه100µm و1%تلقیح8^10 (تعدادباکتری در میلی لیتر) با دور همزن 550 دور بر دقیقه و نرخ هوادهی 150 لیتر بر ساعت در حجم کاری 4/5 لیتر انجام گرفته است.آزمایشات نشان می دهد به طور کلی با افزایش نرخ خوراک دهی جمعیت باکتری ها کاهش می یابد اما تا حدود نرخ خوراک دهی 100cc/h تعداد باکتری ها تغییر کمی داشته است و حول مقدار 7^10× 2/5 نوسان دارد. ولی پس از آن غلظت باکتری ها با شیب تندی نزول می کند که این نشان دهنده شویش باکتری وعدم توانایی آن در بازگشت به جمعیت اولیه می باشد. با افزایش نرخ خوراک دهی از 10cc/h تا 100cc/h میزان بازیابی اورانیوم به 80% کاهش می یابد، ولی در نرخ های بالاتر از آن میزان بازیابی اورانیوم به شدت کاسته شده است به طوری که مشاهده می شود حدود70% اورانیوم موجود در سنگ معدن در نرخ خوراک دهی 150cc/h بدون تبدیل در محلول باقی مانده است. بنابراین بالاترین نرخ خوراک دهی در عین عملکرد مناسب باکتری ها 100cc/h می باشد. در نتیجه نرخ رقیق سازی مناسب در بیوراکتور همزن دار در شرایط پیوسته حدود 0/022بر ساعت می باشد که میزان بازیابی اورانیوم در آن حدود %80 است.